Ko vlada Evropom? Naizgled hipotetičko pitanje, bez pravog odgovora, dobilo je minulih dana na aktuelnosti. Finansijsko-politički stručnjaci, ali i mediji poput italijanske „Stampe”, nemačkog „Cajta” i britanskog „Gardijana”, ističu da je prekomjerni, strogo gledano nedozvoljeni uticaj finansijskih lobija na politiku evropskih država – glavna tema rasprava o ekonomskoj budućnosti kontinenta.
Rasprave su podstakli naizgled nepovezani povodi. U Italiji se uoči izbora i poslije njih nametnulo pitanje – može li nova italijanska vlada da ispuni obećanja o „otupljenju oštrice” opšte štednje koju je prethodna vlada zavela po preporuci međunarodnog finansijskog lobija? Dvije hiljade kilometara dalje od Rima, u Berlinu je izbila afera poslije otkrića ekonomskog dnevnika „Handelsblat” da „sufleri” američke investicione banke Goldman Saks zapravo „kroje” finansijsku politiku Njemačke, umjesto da to čine vlada i nadležna ministarstva.
„Prema podacima iz kalendara posjeta ministarstvu spoljnih poslova i vladi u Berlinu, proizlazi da je pedesetak termina posvećeno Kristofu Brandu, jednom od ključnih igrača u centrali Goldman Saksa, svjetskog lidera u investicionom bankarstvu”, izvijestio je „Handelsblat” i dodao da je to dvostruko više od broja susreta vlade sa liderima vodećih njemačkih banaka.
U periodu od 2009. do 2012. godine Brand je 48 puta zakucao na vrata kabineta i nadležnih ministarstava u Berlinu, u prosjeku jednom mjesečno, saznala je „Politika” u Berlinu.
Minhenski dnevnik „Zidojče cajtung” dolio je ulje na vatru podatkom da je do posjeta dolazilo uoči ključnih pregovora njemačke vlade sa prezaduženim ekonomijama EU i uoči ministarskih sastanaka i samita šefova država i vlada EU.
Ekart fon Kleden, državni sekretar u kabinetu njemačke kancelarke Angele Merkel, potvrdio je u razgovoru sa predstavnicima medija da je uz pomenutih 48 posjeta imao 25 dodatnih sastanaka sa predstavnicima Goldmana Saksa.
„Razgovori su se odnosili na dužničku krizu nekih članica EU i na rješenja problema”, priznao je Fon Kleden, indirektno potvrđujući da podudarnost vremena posjeta bankara i predstojećih događaja na evropskom nivou nije bila slučajna. Ipak, odbio je da prihvati formulaciju novinara, po kojoj su američki bankari bili sufleri, dakle šaptači vlade u Berlinu.
„Njemačka vlada sve odluke donosi samostalno. Ipak, sasvim je logično da je ona (vlada) u jeku ekonomske krize bila upućena na stručne savjete vodećih bankara svijeta, ne samo na stručnjake Goldmana Saksa”, zaključio je on.
Uzimajući pod lupu karijere nekolicine vodećih svjetskih političara i bankara koji su ključni akteri u odlučivanju o mjerama za suzbijanje ekonomske krize – od šefa Evropske centralne banke Marija Dragija, donedavnog premijera italijanske tehnokratske vlade Marija Montija – dolazi se do zaključka da su vodeći ekonomisti Starog kontinenta, mahom, prošli kroz „školu” Goldmana Saksa. Komentatori i analitičari nerijetko ističu da interese Goldman Saksa na kontinentu zastupa Berlin, ali da „bič za neposlušne” drži Evropska centralna banka (ECB).
U komentaru bečkog dnevnika „Standard”, objavljenog pod naslovom „Rim neće moći da vlada bez Frankfurta”, istaknuto je da su nagađanja o sastavu i kursu buduće vlade, ipak, izlišna. „Pogrešno je mišljenje da bi Italija mogla da promijeni dosadašnji kurs ekonomske politike, kao što su optužbe italijanskih političara neosnovane, da se Rim povija pod diktatom Berlina… Kurs italijanske politike određuje – Frankfurt, odnosno Evropska centralna banka.”
Avgusta 2011. godine su odlazeći šef ECB Žan-Klod Triše i njegov naslednik Mario Dragi saopštili u pismu tadašnjem šefu italijanske vlade Silviju Berluskoniju da Rim mora odmah da preduzme odlučne i odvažne korake, ne bi li do 2013. godine sanirao uzroke preteće ekonomske krize. Berluskoni je odbio saradnju i morao da napusti mjesto premijera…
U ovom trenutku – dok se u Rimu lome koplja oko sastava i kursa buduće vlade – ECB je izdala saopštenje da je vlasnik 102,8 milijardi eura italijanskih državnih obveznica i da se neće ustručavati da ih iskoristi kao instrument koji bi pomogao novoj vladi u Rimu da uvidi šta je neophodno za ekonomski oporavak Italije”, zaključuje „Standard”.
izvor: politika.rs
