Političke vođe Donbasa i Luganska planiraju da nacionalizuju imovinu najvećih lokalnih bogataša i da uvedu ekonomski i socijalni model sličan onom u SSSR-u.
Moskovska “Svobodnaja presa” piše da bi, na kraju, dvije samoproglašene nove republike mogle, iako to paradoksalno zvuči, na taj način da ostvare jedan od osnovnih zahtjeva koji su uporno ponavljani na tromjesečnim demonstracijama i Kjevu završenim 22. februara revolucionarnim prezimanjem vlasti od strane radikalne ukrajinske nacionalističke desnice.
Prema predlogu Ustava samoproglašene Donjecke republike, usvojenom juče, jedna od glavnih mjera koje bi nove vlasti trebalo da sprovedu je nacionalizacija velikih preduzeća koja su, nakon što je Ukrajina u decembru 1991. izašla iz sastava bivšeg SSR-a i postala međunarodno priznata država, za bagatelnu cijenu preuzeli novopečeni biznismeni.
Vođe pobunjenika u Donjecku i Lugansku ističu da će nove vlasti, pored nacionalizacije velikih kompanija, borbe za ravnopravnost ruskog jezika i očuvanje uspomene na borbu protiv nacizma tokom Drugog svjetskog rata, insistirati i na socijalnom modelu društva koje je postojalo i u sovjetskoj eri.
[widgets_on_pages id=”Baner”]
Tako se u predlogu Ustava predviđa, između ostalog, da novu državnu tvorevinu, koja bi mogla da se sastoji od ujedinjenih oblasti Donbasa i Luganska, predstavlja Vrhovni sovjet koji bi imao pravo i da bira nominalnog rukovodioca samoproglašene republike.
Ukrajinski politikolog Andrej Mančuk smatra da bi, ukoliko vlasti u novoproglašenim republikama zaista sprovedu navedeni program nacionalizacije, takva politika mogla da dobije “ogromnu podršku na cijelom jugoistoku zemlje”, koji pored dvije navedene obuhvata još šest drugih industrijski razvijenih oblasti sa centrima u Harkovu, Dnjepropetrovsku, Hersonu, Zaporožju, Nikolajevu i Odesi.
Mančuk tvrdi da će, međutim, ako se priča o nacionalizaciji završi samo na verbalnim obećanjima i “golim deklaracijama”, a sve pretvori u problem jezika i očuvanje uspomena na istorijski važne dogadjaje, novoproglašene republike teško moći da opstanu.
Koliko ima istine u tom upozorenju Mančuka dovoljno govori i priznanje aktulenog narodnog gubernatora Donjecke narodne republike Pavela Gubareva da je poznati ukrajinski oligarh Rinat Ahmetov, koji je svoju poslovnu imperiju vrednu oko 16 milijardi dolara stekao najvećim delom baš u Donbasu, do sada bio jedan od najvećih finansijera pobunjenika u toj oblasti.
Gubarev tvrdi da je Ahmetov, predosjećajući novu političku klimu u Donbasu, finansirao pobunjenike još u periodu prije nego što je 16. marta održan referendum na Krimu, iako je u isto vrijeme uvek javno podržavao i novu političku garnituru u Kijevu.
Agencija UNIAN je, međutim, prenijela da se Ahmetov na “okruglom stolu” koji je sredinom ove sedmice organizovala privremena vlast u Kijevu, otvoreno suprotstavio daljem sprovođenju “antiterorističke akcije na jugoistoku zemlje”, već je zahtijevao da se konflikt umjesto oružanom silom riješi pregovorima.
Direktor Ukrajinskog centra za sistemske analize i prognoze Rostislav Išćenko kaže da, uprkos dvosmislenoj poziciji Ahmetova, većina ukrajinskih oligarha nastoji da bude, prije svega, bliska sa privremenim ukrajinskim vlastima u Kijevu.
Išćenko ukazuje da je za sada prerano definitivno govoriti o ekonomskom ustrojstvu novih republika u Ukrajini jer, kako ističe, “još nisu poznate ni njihove granice, a takodje je nepoznato u kakvom će obliku uopšte u buduće postojati ukrajinska država”.
“Oligarsi su zainteresovani za očuvanje dosadašnjeg modela društva”, tvrdi Išćenko, uz napomenu da je posle revolucionarne promjene vlasti u Kijevu, medju novim liderima zemlje uspostavljena saglasnost da se stvara neke vraste “oligarhijske republike”, u okviru koje mnoge važne funkcije u izvršnoj vlasti zauzimaju najbogatiji biznismeni, ili njima bliski ljudi.
