Politika strogih mjera štednje ima razarajući učinak na zdravlje ljudi u Evropi i sjevernoj Americi, povećava stope samoubistava, depresiju, pospješuje zarazne bolesti te sužava pristup lijekovima i medicinskoj opremi, pokazuje istraživanje Davida Stucklera, političkog ekonomista na Sveučilištu Oxford, i Sanjaya Basua, profesora medicine i epidemiologa na Sveučilištu Stanford.
Grčka se suočila i s povratkom malarije, nakon smanjenja budžeta za prskanje komaraca.
Više od pet miliona Amerikanaca izgubilo je pristup zdravstvenom osiguranju tokom najnovije recesije, tvrde istraživači, dok je u Velikoj Britaniji, oko 10 hiljada porodica gurnuto u beskućništvo zbog vladinih proračunskih rezova.
“Naši političari moraju ozbiljno, a u nekim slučajevima duboko i temeljno, razmotriti zdravstvene posljedice izbora svoje ekonomske politike”, kaže David Stuckler, viši istraživač na Univerzitetu Oxford i koautor istraživanja “Zašto štednja ubija?”.
“Štete koje smo ustanovili kao što su povratak malarije i napredovanje HIV-a, manjak osnovnih lijekova, gubitak zdravstvenog osiguranja te epidemije alkoholizma, depresije i samoubistava koje su se mogle izbjeći, govore kako stroge mjere štednje imaju razarajući učinak”, kaže Stuckler.
I njegove prethodne studije objavljene u časopisima, kao što su The Lancet i British Medical Journal, povezale su rastuće stope samoubistava u nekim dijelovima Evrope s učincima mjera štednje, a Suckler je otkrio i da se epidemija HIV-a širi zbog rezanja u službama koje se bave ugroženim osobama.
Stuckler i Basu smatraju da negativne javno-zdravstvene posljedice nisu neizbježne, čak i tokom najgorih ekonomskih katastrofa.
Koristeći podatke iz američke velike depresije 1930-ih i postkomunističke Rusije, a na nekim primjerima i iz sadašnje ekonomske krize, tvrde da epidemije ne moraju biti neizbježni pratilac financijskih kriza, ako vlade učinkovito reaguju.
Za primjer uzimaju Švedsku koja je aktivnim mjerama zapošljavanja smanjila broj samoubistava tokom recesije, uprkos velikom porastu nezaposlenosti. U susjednim zemljama bez takvih programa, uočava se velik porast samoubistava.
Tokom velike depresije 1930-ih u SAD-u svakih dodatno izdvojenih 100 dolara unutar programa New Deal smanjili su broj umrlih na hiljadu novorođenih za 20, broj suicida smanjili su za četiri na 100 hiljada te doveli do 18 manje umrlih od upale pluća na 100 hiljada stanovnika, podsjećaju istraživači, prenosi portal seebiz.
Zaključuju da pogoršanje zdravlja nije neizbježna posljedica ekonomske recesije već politički izbor.
