(pristojnije: kompromitovan), svijet se bavio smrću jednog velikog državnika, jednom fotografijom, letovima u svemir i već pomalo dosadnom težnjom američkog predsjednika ka protekcionizmu.
Svi su izvijestili da je umro Helmut Kohl, njemački kancelar 1982.-1998. Epitet vjerovatno najvećeg evropskog političara nakon Drugog svjetskog rata zaslužuje čovjek koji je vodio najvažniju evropsku državu kroz razdoblje stvaranja moderne Evropske unije (koje je okrunjeno Sporazumom iz Maastrichta 1992.), pada komunizma i ujedinjenja Njemačke.
U smrti Helmuta Kohla najvažnija je simbolika zastave. Nakon ozbiljnih peripetija s udovicom koja je željela da govor na sahrani održi otac suspektnog koncepta neliberalne demokratije Viktor Orban (zbog čega bi se bivši kancelar sigurno “okrenuo u grobu”), Kohl je pokopan bez njemačke zastave, samo s evropskom plavom sa zvijezdama na sanduku.
Balkancu zadojenom provincijalnim nacionalizmom neshvatljivo: gdje je njemačka zastava?! Pravom nacionalisti prirodno. Politički put Helmuta Kohla predstavlja svjedočanstvo kako se nacionalni ciljevi mogu trajno ostvariti (samo) kroz saradnje i integraciju.
Neko opterećen istorijom i načinom razmišljanja koji simbolizuje igra nulte sume pomisliće da je kompatibilnost nacionalnog i internacionalnog rezervisana za velike narode koji upravljaju međunarodnim procesima (Evropa je postala Njemačka?). Takav se isprva neće čuditi fascinantnoj simbolici Macronove predsjedničke fotografije na kojoj su dvije zastave – nacionalna i evropska – ponovo bile u glavnoj ulozi. Međutim, nakon dubljeg promišljanja, zapitaće se, kako to da velik narod poput Francuza pristaje na njemačku EU?
Dakle, na Macronovoj predsjedničkoj fotografiji jednaku važnost imaju francuska i evropska zastava. To je presedan i simbol duha vremena, ali prije svega poruka drugoj strani koja je doživjela težak poraz u izbornom procesu, a koja je kroz nacionalizam, autarhiju i koketiranje s Rusijom pokušala nagristi temelje Evrope u srcu Pariza. Čitanje simbolike scene na kojoj se osim pobjede, otvorenosti i ravnoteže nacionalnog i internacionalnog može pronaći još mnogo toga, vjerovatno će ući u istoriju političkih foto portreta.
SEEbiz
