Iako je laureat Nobelove nagrade, ekonomista Džozef Štiglic predskazao da će 21. vijek biti “kineski vijek”, mnogi Kinezi smatraju da on neće stupiti na scenu 2015.

Oni misle da će ova godina ostati pod dominacijom “svijeta Amerike”, ojcenjuje kineska novinska agencija Sinhua.

Kina je preuzela mjesto najveće svjetske ekonomije od SAD, ali da bi stala na kormilo globalne geopolitičke scene potrebno je da se steknu i drugi uslovi, navodi kineska agencija.

Prvo i najvažnije je činjenica je da je Kina ogromna zemlja, “blagoslovena velikom, radnom, miroljubivom i kreativnom populacijom, odlučnom da u potpunosti i mudro iskoristi svoje ogromne resurse i potencijal za izgradnju boljeg života, ne samo za sebe, već za cijeli svijet”.

Od velike važnosti je i odlučni i nepovratni trend kineskog kolektivnog doživljaja zemlje kao velikog razvojnog kampa, čiji članovi ulažu ogromnu energiju u razvoj, pošto su dugo bili potcjenjivani u međunarodnim okvirima.

Mnogi Kinezi su opravdano hladne glave, i, mada cijene mišljenje cijenjenih ekonomista kao što je Štiglic, nije im kruna koju su stavili Kini na glavu izazvala vrtoglavicu.

Nedavno istraživanje javnog mnjenja koje je sprovela Sinhua internešenal, pokazalo je da 53 odsto od 65.000 ispitanika ne misli da će 2015. predstavljati početak “kineskog vijeka”.

Sa prihodom po glavi stanovnika koji je približan trećini onog koji imaju građani Zapadne Evrope i četvrtini Amerike, i sa velikim problemima neravnoteže i nejednakosti, Kina je još daleko od toga da postane dobro kontrolisana država. Njen prioritet ostaje sveobuhvatno produbljivanje reformi, obezbjeđivanje održivog i zdravog ekonomskog razvoja i održanje socijalne stabilnosti i harmonije.

Sinhua ističe da samo dovođenjem u red sopstvene kuće, ne usporavajući ekonomske motore, Kina može da nastavi da igra ulogu odgovorne velike zemlje na međunarodnoj sceni, potpomažući globalni razvoj i čuvajući svjetski mir.

Zapadne zemlje, navodi Sinhua, pokazuju ambivalenciju prema Kini,i s jedne strane smatraju njenom dobrom stranom brojnu i vrijednu radnu snagu, ali s druge strane vjeruju da bi Peking mogao da ugrozi ili potpuno preokrene sadašnji svjetski poredak, koji privilegije daje Zapadu, ili da čak povede rat sa ustanovljenim silama.

Sinhua dodaje da se takva uznemirenost može uzeti kao relevantna, jer je istina da je međunarodni sistem pretrpio znatne promjene, pošto su zemlje u razvoju postale ekonomski moćnije i njihova se reč više uzima u obzir u međunarodnim pitanjima, zbog čega je Zapad izgubio dio svog autoriteta.

Takođe je istina da je istorija prepuna konflikata između postojećih liderskih zemalja i onih koji su u ekspanziji.

No, ističe Sinhua, ono što izgleda relevantno ne mora da bude i tačno.

Uprkos svemu pomenutom, zapadni svijet i SAD i dalje dominiraju svjetskom političkom i bezbjednosnom scenom, većina globalnih institucija i dalje je naklonjena Zapadu. Uz sve to, američki vojni budžet veći je od 10 najvećih svjetskih vojnih budžeta uzetih zajedno.

Sinhua zaključuje da trenutn promjene svjetskog poretka ne predstavlja opadanje snage Zapada, već napredovanje ostalih, koji najzad počinju da zauzimaju mjesta koja su odavno zaslužili.

Svijet postaje ravnopravniji, a korist pođednako imaju i Zapad i ostali, jer samo međunarodna platforma bazirana na jednakosti i saradnji, a ne na hegemoniji i eksploataciji, može da dovede do trajnog mira u svijetu, zaključuje Sinhua.