Nakon pandemije korona virusa, cijene na tržištu nekretnina u Srbiji toliko su skočile da je porodici sa prosječnim primanjima kupovina stana gotovo nezamisliva. Ipak, iako se u Srbiji bilježi pad potražnje, pojeftinjenja stanova nema ni na vidiku.
Da su cijene stanova daleko van dometa zarada građana, pokazuje i činjenica da se kao grad sa najskupljim nekretninama u odnosu na visinu prihoda u ovom delu Evrope, Beograd našao u samom vrhu liste specijalizovanog portala Numbeo.
Naime, u prosjeku Beograđaninu, sadašnjem ili budućem, potrebno je da radi 21,4 godine da zaradi za stan. Numbeo je računao prihode domaćinstva kao 1,5 prosječnu platu, dok su za prosečan stan uzeli stan od 90 kvadrata, dok se za cenu kvadrata uzima prosjek stanova iz centra i predgrađa.
Dakle, ovaj pokazatelj ne znači da je u ovim gradovima najskuplji kvadrat, već da je najnepovoljniji odnos prosječne plate i cijene kvadrata.
U Novom Sadu tek je nešto bolja situacija, potrebno je da se radi 18 godina za stan.
Među velikim gradovima, samo je u Moskvi potrebno duže raditi za stan i to 22,8 godina.
U vrhu, ali ispod Beograda, nalaze se Pariz i Milano sa oko 19,5 potrebnih godišnjih plata za stan, a u vrhu su i Prag (19,3 godine), Lisabon (19,1 godine) i dva ruska grada, kazanj i Sankt Petersburg, po 18,7 godina.
U regionu je najteže do stana doći u Beogradu i Novom Sadu, a iza njih je Zadar (17,9 godina), Tirana (17 godina) i Dubrovnik (16,9 godina).
Zagrepčanima je potrebno 15 godišnjih plata, Skopljancima 14,8 godina, a banjalučanima 14,4 godine koliko i u Ljubljani.
Za kupovinu stana u Nišu je potrebno 14 ondašnjih godišnjih plata, a u Podgorici 12,2, dok je u sarajevu potrebno 12,7 godina raditi za stan od 90 kvadrata.
Sa druge strane, građani u Beču, Nici i Frankfurtu da bi priuštili svoju nekretninu treba dvostruko manje godina da rade, a slično važi i za gradove regiona kao što su Osjek (10) i Sarajevo, Rijeka i Tuzla (do 13 godina).
Najmanje godine, svega 4,3 potrebno je stanovnicima Valensije da kupe stan od 90 kvadrata.
Izvor: Danas
