Pre otprilike četvrt vijeka Poljska, kao i ostale istočnoevropske zemlje, prošla je kroz velike društvene i političke promjene. Državno kontrolisanu ekonomiju zamijenila je tržišna i Poljska je od tada udvostručila realni BDP. Od 1992. ima neprekidan rast koji nije prekinut čak ni u posljednjoj globalnoj krizi, kada su i najjače svjetske ekonomije potonule u recesiju, pa je mnogi danas gledaju kao “novu Njemačku”, budućeg pokretača evropske ekonomije.
Ta transformacija, kao i u drugim sličnim zemljama, nije išla glatko i bezbolno jer je prelazak na tržišnu ekonomiju i konkurenciju pokazao da su dio kompanija ili čak cijeli sektori neodrživi. No vrlo brzo, samo nekoliko godina nakon promjene načina funkcionisanja ekonomije i privatizacije, krenuo je nezaustavljivi rast koji traje i danas. Poljska ekonomija i prije krize 2008. godine bila je jedna od najbrže rastućih, s prosječnim rastom od 4,6 odsto u razdoblju od 1991. do 2008. godine. Poljake kriza nije zaustavila, bili su jedina zemlja EU koja je tokom krize i dalje imala prosječne stope rasta oko tri odsto. Na vrhuncu globalne recesije, 2009. godine ekonomija EU je pala za 4,5 odsto, dok je u Poljskoj rasla 1,6 odsto. Krajem 2013. godine, stopa rasta ekonomije EU se vratila na nivoe prije krize, dok je poljska ekonomija u tom razdoblju kumulativno porasla 16 odsto.
Danas je Poljska među 10 najvećih ekonomija Evrope, prije svega zahvaljujući snažnom privatnom sektoru. Tržišne reforme dovele su privatni sektor u dominantan položaj i on sada ima 80 odsto udjela u izvozu i zapošljavanju. Privatni sektor mogao je da apsorbuje višak radnika u manje produktivnim područjima javnog sektora i imao je važnu ulogu u stabilizaciji ekonomije i društva kod sprovođenja reformi.
Poljski izvoz prošle godine iznosio je oko 221 milijardu dolara, a najvažnija izvozna tržišta su im Njemačka, Velika Britanija, Češka, Francuska, Italija. Iako su u početnoj fazi tranzicije imali problema sa nezaposlenošću, danas je ona vrlo niska, tek 4,4 posto. Na primjeru Poljske može se braniti teza da tajna uspjeha nije u brzini kojom se postiže rast, već da je cilj da taj rast postane stabilan i stalan. Mnoge ekonomije u razvoju su uspijevale da dostignu veću stopu rasta od poljskih 4 odsto, ali su veoma brzo gubile dobre rezultate i povećavale zaduženja u kriznim periodima. Takav slučaj je bio sa Meksikom u ranim osamdesetim i sa Indonezijom i Tajlandom na kraju prošlog vijeka.
Na ekonomski razvoj Poljske je uticalo i stabilno makroekonomsko okruženje i odgovorno upravljanje javnim finansijama, pa tako Poljska ima javni dug od oko 53 odsto BDP-a, što je dosta ispod evropskog prosjeka. Da konstantno poboljšavaju poslovnu klimu vidljivo je iz po poziciji koju zauzimaju na Doing Business listi, na kojoj su skočili sa 72. mjesta iz 2009. godine na 27. mjesto. Poljski model razvoja bazirao se na povećanju produktivnosti, dinamičnom izvozu, snažnoj unutrašnjoj potražnji s obzirom na to da su veliko tržište od skoro 40 miliona ljudi, a veliku ulogu u svemu tome imale su i strane investicije i odlično iskorišćavanje EU fondova.
Izvor: PCPress
