Rudnik uglja namjerava da pomogne izgradnju pivare u Pljevljima i pronađe investitora za taj posao, pišu Vijesti.
Iz Rudnika uglja su saopštili da su spremni da zasiju pivski ječam, neophodan za proizvodnju piva, ali ne preciziraju kada namjeravaju da krenu u realizaciju projekta.
Oni su naveli da su od Ministarstva finansija dobili logističku podršku za realizaciju projekata javno-privatnog partnerstva u cilju pronalaženja adekvatnih investitora, koji bi eventualno podržali izgradnju pivare u pljevaljskoj opštini.
Dodaju da bi se zasadom ječma stvorile pretpostavke za privlačenje investitora, koji bi obezbijedili tehnologiju i sve neophodne preduslove za oživljavanje pivarstva u Pljevljima.
Iz najveće pljevaljske kompanije su poručili da bi otvaranje pivare doprinijelo otvaranju novih radnih mjesta i obogatilo industrijsku proizvodnju grada, ali i čitave Crne Gore.
Iz Rudika uglja su podsjetili da je pivara u Pljevljima postojala prije nikšićke.
Zavičajni muzej u Pljevljima došao je u posjed dva austrijska dokumenata iz Državnog arhiva Bosne i Hercegovine, na osnovu kojih se zaključuje da je pivara u Pljevljima počela sa radom 1882. godine, a ne 1989. kako se ranije tvrdilo.
Početak proizvodnje piva u najsjevernijoj crnogorskoj opštini vezuje se za godinu kada je austrougarska vojsku u Pljevljima počela da gradi savremenu pivaru.
Jedan od pivarskih pogona, prema istorijskim izvorima, bio je izgrađen na mjestu gdje je kasnije podignuta upravna zgrada ranijeg Poljoprivredno trgovinskog kombinata (PTK).
Zgrada je bila izgrađena od cigle, a zidovi u prizemlju navodno su bili debeli dva metra i, za razliku od gornjih spratova, izdržali su bombardovanje 1944. godine.
Upravna zgrada Pljevaljske pivare bila je smještena u glavnoj gradskoj ulici, u kući poznatog ugostitelja i trgovca Relje Dragaševića, koja je nešto kasnije srušena.
Proizvodnja piva nije bila nimalo lak posao, pa su osnivači morali da uče tehnologiju spravljanja od kolega iz drugih pivara.
Obrada sirovine bila je mašinska, a ječam koji se koristio za spravljanje piva bio je poznate sorte herta i sijao se u pljevaljskom polju i okolini.
Hmelj je u Pljevlja dopreman najvjerovatnije iz Slovenije. Pivara je godišnje proizvodila oko dvije hiljade hektolitara piva, što nije bilo dovoljno s obzirom na to da je interesovanje za pljevaljsko pivo bilo veliko, a kapacitet fabrike ograničen.
