Karl Albreht (94), suosnivač trgovinskog lanca “Aldi” i najbogatiji Njemac preminuo je u sredu u svojoj vili u Esen-Bredenaju, što je javnost tek danas saznala.

Čak i kraj njegovog života bio je kao državna tajna, ocjenjuju njemački mediji, koji pišu da je sahrana ovog milijardera protekla bez publike i pompe – i da je, umjesto velike ceremonije, sahranjen samo u prisustvu porodice i vođstva koncerna, u tišini i par metara od svog brata Tea, sa kojim je posle Drugog svjetskog rata osnovao “Aldi”.

Karl Albreht, koga nazivaju “patrijarhom” njemačke privrede i najuspješnijim biznismenom posleratne istorije, umro je posle kratke bolesti, okružen porodicom.

Braća Albret su definisali kupovne navike miliona Njemaca i obojica su živjela daleko od svjetala kamera, javnog života i pokazivanja.

Karl Albret je do poslednjeg momenta živio povučeno u svojoj vili u Esen-Bredenaju i, za razmjere jednog milijardera, veoma skromno – osim jednog golf terena on, kako pišu njemački mediji, sebi nije prišutio ništa od “užitaka milijardera”.

On nije imao ni vile za odmore, ni privatne avione, ni jahte, ni “ispade” u medijima, a na privatnom računu ovog milijardera, čija se imovina procjenjuje na 18 milijardi eura, bilo je svega par stotina hiljada eura, kažu upućeni.

Premda su živjeli povučeno, život braće Albreht bio je primjer za pokazivanje.

Priča o osnivačima “Aldija” dio je njemačke posleratne, privredne istorije, “privrednog čuda”, socijalne tržišne privrede, njemačkog blagostanja i bogastva – bez javnih skandala i javnog sjaja i šljokica.

Teo i Karl Albreht, osnivači imperije, potekli su iz veoma siromašne porodice – otac je bio rudar, a kasnije kada se razbolio od bolesti pluća, morao je da za još manje para radi u jednoj fabrici, tako da je majka, 1913. godine, otvorila mali dućan sa namirnicama.

Tu su njeni sinovi učili zanat, a 1946. godine, kada je Drugi svjetski rat završen, preuzeli su složno, bratski od svoje majke radnjicu i zatim, korak po korak – postali milijarderi i najbogatiji Njemci.

“Aldi” je postao sinonim za jeftini supermarket, čiji je koncept ograničen sortiman robe, ali one koja je neophodna za svakodnevni život.

Godine 1962. braća su podijelila kompaniju na dva dijela – Teo je dobio manje profitabilni sjever i ostatak Evrope, a Karl jug Njemačke plus diskonte za Veliku Britaniju, Australiju i Ameriku.

“Aldi” je danas jedan globalni koncern, sa tendencijom daljeg rasta i oko 10.000 flijala u Njemačkoj, Austriji, Australiji, Americi i mnogim evropskim i drugim zemljama, sa godišnjim obrtom od oko 40 milijardi eura.

I dok svi Njemci poznaju marku “Aldi”, a tri četvrtine njih i kupuje u tim samoposlugama, dotle su osnovači bili, zapravo, nepoznati Njemcima.

Braća nisu imala javne nastupe, javne govore, javne fotografije, niti susrete sa novinarima, a odbijali su i počasti i počasna odlikovanja, pa čak i orden zasluga.

Za upravo preminulog Karla Albrehta se kaže da je postojala jedna epizoda iz njegovog života, koja razotkriva njegov stil življenja.

Neposredno posle završetka Drugog svjetskog rata, kada je on upoznao svoju suprugu sa kojom je proveo 67 godina života i kada su u prvoj mirnoj zimi, uz obilni jelovnik, proslavljali svoju vjeridbu, nahrlile su komšije vičući “mi smo gladni”…

Godinama posle toga nije bilo zabave kod Albrehtovih, podsjećaju njemački mediji.

U porodičnoj istoriji Albrehotvih zabilježen je događaj iz 1971. godine, kada je mlađi brat Teo Albreht bio otet, a za njegovu slobodu je, posle 17 dana pregovaranja, plaćeno sedam miliona maraka, najveća suma do sada u Njemačkoj.

Polovinu otkupnine platio je Karl, a polovinu porodica otetog Tea.