Mnogo je građana u jeku građevinskog buma imalo tu nesreću da nijemo gleda kako od silnog novca uloženog u stan u izgradnji ostaju neumoljiva prazna ledina, sičija i duge podstanarske godine sa stambenim kreditom za vratom. U najboljem slučaju u eurskoj valuti…
Oni koji su imali načina pokušavali su, makar i “na divlje”, da završe što investitori nijesu zbog bankrota ili taktike zavrni i “zapali” preko granice. Za pojedinima su na snazi i Interpolove potjernice. Što nije neka utjeha nesuđenim vlasnicima.
I danas kada prođete Podgoricom, nailazite na objekte koji su prošli tu sudbinu. Malo ljudi nije čulo za “Vukovarke”, zgrade koje su nekada zbog nedovršenosti podsjećale na grad koji je simbol stradanja nekadašnje Jugoslavije. Bilo je takvih objekata. Neki su kupci uspjeli da premoste agoniju i usele i, u najboljem slučaju kao jedini i pravi vlasnici, sada čekaju da dobiju regularnu adresu ili da konačno dočekaju uređene prilaze do ulaza.
Postoji jedna takva zgrada u jezgru glavnog grada Ulici Vaka Đurovića u Podgorici, na pedesetak metara od zdanja Gimnazije, s pogledom na ekskluzivnu lokaciju nekadašnje kasarne “Morača”. Objekat danas, nakon gotovo 14 godina od udaranja temelja, podsjeća na ambijent iz „zombi igrica“ ili zdanja oronulih černobiljskih radničkih kvartova. Prema očekivanju vlasnika stanova objekta koji je gradio Alas trejd (davno bankrotirao, vlasnik bio i u zatvoru) njihovom bi čekanju, koje je gotovo navršilo deceniju i po, mogao da dođe kraj.
Između ostalog, zahvaljujući i činjenici što je vlasnik preduzeća Nivel Vladimir Bato Đurović, koji u navedenoj zgradi posjeduje stanove, imao najviše kondicije da se priča izgura do kraja, piše Pobjeda.
Upravo je Đurović uspio da okupi i animira vlasnike stanova i poslovnih prostora i da osnuju skupštinu etažnih vlasnika. Za samo godinu pomjerili su stvari iz mrtve tačke, a sada čekaju da planska dokumenta otvore put da investiranju i na legalan način dovrše stanove u koje je trebalo davno da uđu.
Objekat je počeo da se gradi 2004. godine, a problemi su krenuli 2007. Investitor je bankrotirao. Firma je otišla u stečaj, a mnogi kupci su kroz sudski postupak morali da dokazuju “prvenstvo kupovine”.
Polovinom 2016. godine ustanovljena je skupština etažnih vlasnika.
Prema riječima Đurovića, angažovali su se i uspjeli da za godinu najprije pripreme projekat završetka gradnje objekta. Projekat je rađen po prethodnim urbanističkim uslovima koji su izmijenjeni usvajanjem novog zakona u oblasti gradnje, koji je stupio na snagu početkom godine.
“Dakle, imali smo tokom tog perioda logistiku i podršku i distribucije, vodovoda, opštinskog resornog sekretarijata, ali prosto zgrada je bila dio šireg DUP-a koji je stavljen van snage. Očekujemo da se na prvoj sjednici gradskog parlamenta ovo pitanje riješi, kako bi se stekli uslovi da realizujemo naš cilj na legalan način dovršimo objekat i stanari nakon više od 14 godina konačno počnu da koriste imovinu koju su davno platili i uknjižili na svoje ime”, kaže Đurović.
Dodaje da će, kada se krene sa gradnjom (na osnovu projekta koji je uradio arhitektonski biro “Čovjek i prostor”, Ljuba Vujovića) svi vlasnici stanova procentualno učestvovati prema površini i broju stambenih jedinica koje posjeduju.
“To znači da će u prosjeku za stambenu jedinicu od 50 kvadrata biti potrebno dodatno uložiti 15.000 eura ili 300 eura po kvadratu kako bi objekat bio u potpunosti doveden do kraja, odnosno da se dobije upotrebna dozvola”, navodi Đurović.
On očekuje da će vlasnici stanova imati i podršku opštine. Ključna podrška bi bila važeća planska dokumentacija.
Pojašnjava da je stanje zgrade bilo takvo da su prostorije ogoljene od sanitarija i instalacija, očerupano je i pokradeno sve što se moglo odnijeti, kablovi, cijevi…
“Uz podršku firme Elektrosistemi Popović nove instalacije su urađene, a angažovali smo i firmu za postavku vodovodne instalacije. Završeno je ugrubo i čišćenje etaža. Sada čekamo da se stvore regularni planski uslovi da nastavimo sa završetkom objekta”, dodaje Đurović.
Navodi da i pored mnogo vremena koje je prošlo, smatraju da je ipak ovo bolja solucija nego da su stanari “na divlje” i pojedinačno pokušali da, što bi bilo razumljivo, donekle osposobe prostor za život.
Naglašava da je i ovaj objekat primjer mnogima, nauk kako i na koji način treba birati investitore.
“Stanove treba kupovati kada su u odmakloj fazi izgrađenosti ili finansirati na taj način da plaćanje prati tempo gradnje. Naravno, tokom vremena, izdiglo se nekoliko pouzdanih investitora, ali ovo je recept za trgovinu i ulaganje”, zaključuje Đurović.
Izvor: Portal Analitika
