Porezi na prihode su “vruć politički krompir” svuda u svijetu – bilo da je riječ o bogatašima ili “običnim smrtnicima”. Novija istraživanja poreskih stopa u razvijenom svijetu pokazuju da je “najbolje biti bogat” u Saudijskoj Arabiji, dok je prosječnom Grku, kad je riječ o porezima, pametnije da se razvede.
Godine 1966. Bitlsi (The Beatles) su pjesmu “Taxman” (Poreznik) snimili u znak protesta protiv “supertakse” od 95 odsto, koju su za bogate uveli laburisti, a čuveni bend – tada na vrhuncu popularnosti – morao je da je plati. Danas, najviša poreska stopa u Britaniji je dvaput manja, ali je svejedno stalni razlog za rasprave, navodi BBC.
[widgets_on_pages id=”Baner”]
U Francuskoj, predsjednik Fransoa Oland je u predizbornoj kampanji obećao da će poreska stopa na primanja iznad milion eura iznositi 75 odsto, čime je “zapalio” javnost i “otjerao u egzil” neke čuvene i bogate Francuze, poput glumca Žerara Depardjea.
Olandova poreska politika na sudu je proglašena neustavnom 2012. godine, ali je uz amandmane izmijenjena tako da je država opet dobija – ali porez plaća poslodavac: tako će Fudbalski klub Pari Sen Žermen za trogodišnji ugovor sa Zlatanom Ibrahimovićem, čija godišnja plata iznosi 14 miliona eura, morati da plati skoro 35 miliona eura!
Poreske stope dramatično se razlikuju od zemlje do zemlje, a BBC prenosi podatke firme PWC, koja se bavi računovodstvom, a istraživala je koliko primanja bogati “odnesu kući” u različitim državama (uglavnom razvijenog) svijeta.
Tako u Italiji, kažu rezultati, prosječan dobrostojeći građanin – koji zarađuje godišnje 400.000 dolara, otplaćuje kuću vrijednu 1,2 miliona dolara, oženjen je i ima dvoje djece – kući donese 202.360 dolara, odnosno 50,59 odsto zarade. Ostatak odlazi na poreze i socijalna davanja. U Indiji, od ukupnog prihoda ostaje 54,9 odsto, u Velikoj Britaniji 57,28, Francuskoj 58,10, Kanadi 58,13.
Po tim kriterijumima, najniže poreze plaćaju – u grupi od 20 zemalja – bogati u Meksiku, gdje “u kući” ostaje 70,60 odsto zarade, Brazilu (73,32), Rusiji (87) i Saudijskoj Arabiji, čak 96,86 odsto.
Od zemlje do zemlje se, međutim, razlikuju se nivoi na kojima se uvodi najviša poreska stopa, pa je prag za najvišu poresku stopu u Britaniji, od 45 odsto, zarada od 250.000 dolara, dok je u Italiji maksimalna stopa 43 odsto i odnosi se na primanja viša od 125.000 dolara.
Kako navodi BBC, iako nije obuhvaćena istraživanjem, Danska je država sa zanimljivim obračunom poreza – pošto 60 odsto plaćaju svi koji zarađuju više od 60.000 dolara godišnje. Prosječan porez u Belgiji iznosi 43 odsto, a u Čileu svega sedam odsto.
Kad je riječ o zaradama i porezima za “obične smrtnike”, po istraživanju Organizacije za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD) rekordno visoke poreze ima Belgija, gdje samci daju 43 odsto zarade na poreze i socijalna davanja, slijedi Njemačka sa 39,9 odsto, a na dnu liste su Meksiko, sa porezom od 9,5 odsto i Čile, sa sedam odsto.
U tom istraživanju OECD, čije su članice uglavnom razvijene zemlje, prosječan poreski obveznik je samac bez djece, sa prosječnim primanjima za svoju zemlju. Kad je riječ o parovima sa dvoje djece, najviše takse plaćaju u Danskoj, 34,8 odsto, i Austriji, 31,9, dok su na dnu tabele ponovo Čile, sa sedam odsto, i Češka Republika, sa 5,6 odsto.
U većini zemalja članica OECD, poreske stope su za bračne parove s djecom niže u prosjeku 5,5 odsto nego za samce, pa u Njemačkoj plaćaju taksu nižu 19 odsto od ostalih. Situacija je drugačija samo u Grčkoj – gdje bračni parovi sa djecom plaćaju viši porez od ostalih. b92
