Zapadne zemlje i Japan, udružene u globalnu političku alijansu, čiji je zadatak suzbijanje uticaja Pekinga u svijetu, dobile su, na sastanku u Češkoj novog člana.
Kako pišu Novosti, riječ je o Filipinima. Dalje se navodi da je taj treći sastanak Interparlamentarne alijanse za pitanja Kine (IPAC), osnovane sa ambicijom da u njoj NATO dobije političku, odnosno, propagandnu podršku, privukao prvi put i poslanike iz Kenije i Paragvaja.
Većina članova IPAC su parlamentarci iz EU, Japana i SAD, ali su se u osnivače upisali i britanski, australijski i kanadski zakonodavci. Ideološka obojenost Alijanse nije diskutabilna, budući da su u njoj članovi parlamenata zemalja koje su vojni i politički saveznici Vašingtona, navode dalje Novosti.
Svojevrsna potvrda toga je i sam datum osnivanja Interparlamentarne alijanse, 4. juna 2020, na godišnjicu velikog antivladinog protesta na Tjenanmenu u Pekingu 1989. godine.
IPAC najvećim dijelom finansiraju američka država i Fondacija za otvoreno društvo milijardera Džordža Soroša.
Politička orijentacija IPAC vidljiva je i u nekim javnim proglasima, kao što je, na primjer, bilo saopštenje sa simpozijuma IPAC, ranije ove godine, održanog u japanskoj prestonici Tokiju, u kome se kaže da je “cilj njegovog održavanja da se ohrabri koordinisani demokratski odgovor na krivljenje poretka, zasnovano na pravilima koje sprovodi Peking”.
IPAC treba da ubedi sve u tezu Zapada da je Kina autokratija koja, kršeći prava i slobode svojih građana, urušava međunarodni poredak.
Cilj poslanika koji pripadaju toj organizaciji, između ostalog, obuhvataju rad na mehanizmima za uvođenje sankcija, pod izgovorom kršenja ljudskih prava u Kini, a na spisku je i donošenje zakona koji bi omogućio zaplenu imovine pojedinaca i entiteta koji su prekršili ta prava.
IPAC je, kako tumače mediji, “lukavo osmišljen instrument lobiranja i pritiska, čedo nove blokovske, hladnoratovske politike”.
Opkoljavanje najmnogoljudnije zemlje na svijetu i rastuće ekonomije koja prijeti da postane privredna sila broj jedan, odavno je na djelu, a u Alijansi treba da dobije svoju propagandnu mašineriju.
Osnivanje IPAC, podudara se, primećuju analitičari, sa naporima SAD da “u zajedničke vojne vježbe, usmjerene na okruživanje i obuzdavanje Kine u regionu Indo-Pacifika, uz Japan, Južnu Koreje, Australiju i Novi Zeland, uključe i evropske članice NATO, Njemačku, Francusku, Veliku Britaniju i Italiju”.
Sve više se, istovremeno, obrazlaže teza o potrebi stvaranja “globalnog NATO”, ili “NATO plus”, koji bi se pružao cijelom severnom Zemljinom poluloptom i, zajedno sa Kinom, okruživao i Rusiju. U vojni obruč koji se steže oko Pekinga, dobrodošli su i Filipini, Indija, Singapur, a po mogućstvu i Vijetnam, kao i pretežno muslimanske zemlje Malezija i Indonezija.
Oni će se starati da Južno kinesko more ne postane kineska teritorija, ali i da, kad to vlada u Vašingtonu odluči i vojno podrže obližnji Tajvan, na sjevernom obodu tog mora. Znajući to, Kina ovih dana koncentriše ogromne vojne snage u gradovima na svom kopnu, “prekoputa” Tajvana.
Ulazak Filipina u IPAC pokazuje da se novi predsjednik Ferdinand Markos mlađi, u sudaru sila u Azijsko-pacifičkom regionu, priklanja SAD. Povratak porodice Markos na kormilo države znači i vraćanje američkih snaga na filipinsko tlo sa kog su otišle na kraju Hladnog rata.
(Novosti/B92)
