Debata o tome koliko je savremeni čovjek svakodnevno izložen elektromagnetnom zračenju ne jenjava već godinama, a broj uređaja čije funkcionisanje zavisi od elektromagnetnih talasa neprekidno raste. Jedan od onih od kog se naš prosječan savremenik ne odvaja je pametni telefon, ali većina ljudi i ne razmišlja o tome da li i koliko taj uređaj zrači.To je pokazalo i istraživanje u okviru projekta LEXNET, pod pokroviteljstvom Evropske unije, u kom je učestvovao i Telekom Srbija u saradnji sa Elektrotehničkim fakultetom Univerziteta u Beogradu.

“Željeli smo da razbijemo predrasude, da razjasnimo šta koliko zrači i kako neko može da smanji izloženost takvoj vrsti zračenja”, objašnjava Milica Popović, inženjer telekomunikacija i šef Službe za planiranje mreže Telekoma Srbija, koja sa svojim kolegama radi na kampanji “Biraš kako komuniciraš”.

“Istraživanja u više zemalja, a i kod nas, pokazala su da većina ljudi ne zna mnogo o tome koliko moblini telefoni zrače. Iako je riječ o daleko nižim vrijednostima od granice dozvoljenih, važno je informisati ljude o pravilnom korišćenju telefona, iz prostog razloga što se njima služe mnogo intenzivnije i duže u toku dana nego ranije”.

O kakvom zračenju je ovdje riječ i kako funkcioniše mobilna mreža?

Elektromagnetno zračenje se dijeli na jonizujuće i nejonizujuće. Kod jonizujućeg zračenja talasi nose veliku energiju koja može da ošteti molekule i raskine hemijske veze. Nasuprot tome, nejonizujuće zračenje ima samo termički efekat nad materijom, odnosno zagrijava je, što takođe može biti štetno pri dužem izlaganju većim nivoima zračenja. Elektromagnetno zračenje koje potiče od mobilnih telefona spada u grupu nejonizujućih zračenja.

“Zračenje” telefona u gore pomenutom smislu, odnosi se na elektromagnetno zračenje. Mobilna telefonija korišćenjem radio talasa prenosi govor i podatke, koji se preko antena transformišu u elektromagnetni talas. Da bismo mogli da telefoniramo gdje god da se nalazimo, neophodno je da talase našeg telefona registruje neka bazna stanica i da telefon u svakom trenutku može da “uhvati” signal neke od njih.

Zanimljiva je činjenica da većina ljudi smatra da su izloženi samo zračenju bazne stanice, a da telefoni ne zrače.

“Nova istraživanja su pokazala da pri srednjem nivou snage signala bazne stanice – što vaš telefon očitava kao dvije ili tri ‘crtice’ na indikatoru signala – čovjek za tri minuta razgovora telefonom primi prosječno dozu zračenja koja je približno jednaka onoj koju od bazne stanice primi za tri mjeseca i to 24 sata dnevno. U uslovima lošeg signala, (jedna ‘crtica’ na telefonu), čovjek za vrlo kratko vrijeme od svog telefona primi dozu zračenja, kakvu od bazne stanice ne primi i za nekoliko godina”, objašnjava Popović.

Ipak, nivo zračenja baznih stanica je pod strogom kontrolom države, a time se u Srbiji bavi Zakon o zaštiti od nejonizujućih zračenja I Zakon o zaštiti životne sredine.. Tim zakonima propisane su granične vrednosti, koje su znatno manje od preporučenih standarda koje postavlja Međunarodna komisija za zaštitu od nejonizujućeg zračenja i koje podržava Svetska zdravstvena organizacija.

Nivo zračenja zavisi od tehnologije bežičnih mreža (2G, 3G, 4G, Wi-Fi i druge), a u svijetu se intenzivno radi na njegovom smanjenju. Štaviše, to je jedan od uslova koji zahtijeva Međunarodna komisija, prije nego što otvori vrata 5G tehnologiji.

Stroga pravila o postavljanju baznih stanica primjenjuju se na sve mobilne operatere u zemlji, pa je postupak pribavljanja dozvole vrlo složen, a potrebna mjerenja obavljaju nezavisne laboratorije.

“Prije nego što se postavi bazna stanica, sprovodi se postupak procjene uticaja na životnu sredinu. Operater angažuje akreditovanu laboratoriju koja vrši mjerenja trenutnog nivoa elektormagnetnog polja na mjestu gdje je planirana bazna stanica. Potom se obavlja ekstrapolacija – predviđanje o tome koliki će nivo zračenja iznositi kada se bazna stanica bude postavila i pri tome je važno istaći da se uzima tzv. “najgori slučaj”, odnosno slučaj kada bi bazna stanica radila pod maksimalnim opterećenjem, što se u praksi gotovo nikad ne dešava.” objašnjava Zoran Karić, inženjer za pripremu investicija bežične pristupne mreže Telekoma Srbija.

A telefoni?

Proizvođači mobilnih telefona su u obavezi da u uputstvu za upotrebu uređaja navedu maksimalne vrijednosti specifične stope apsorpcije energije elektromagnetnog zračenja (SAR) koje potiče od telefona, a evropska i domaća regulativa propisuje 2W/kg kao graničnu vrijednost SAR-a lokalizovanog na glavu i trup.

Većina proizvođača telefona omogućava vam da provjerite SAR za svoj uređaj i to na zvaničnim sajtovima, u slučaju da ste izgubili svoje uputstvo.

Iako možda djeluje da zbog obilja funkcija pametni telefoni zrače više od “onih starih”, to nije slučaj, barem ne kada je riječ o zračenju tokom uspostavljanja veze i trajanja telefonskog razgovora. Naime, savremene mrežne tehnologije, poput 3G i 4G zasnivaju se na daleko osjetljivijem sistemu komunikacije između telefona i bazne stanice, u odnosu na tehnologiju od koje su zavisili “stari” telefoni.

Ono što svakako utiče na “ozračenost” savremenog čovjeka je činjenica da se pametni telefoni koriste mnogo češće i to ne samo za pozive i slanje poruka, nego i za surfovanje internetom i korištenje raznih servisa putem njihovih aplikacija.

“Telefon i kad nije aktivan, emituje određeno zračenje, jer povremeno šalje slab signal mreži, na osnovu kog se utvrđuje lokacija korisnika. To je neminovnost, jer mreža mora znati preko koje najbliže bazne stanice može da pristupi korisniku, ukoliko ga neko, recimo, poziva telefonom”, objašnjava Popović.

GdeInvestirati