Godine 2020. proizvelo se otprilike 2,24 milijarde tona čvrstog otpada, prema tvrdnjama Svjetske banke, koja predviđa da je vjerovatno da će ta brojka porasti za 73 odsto – na 3,88 milijardi tona do 2050. godine.
Plastika je posebno problematična
Od početka masone proizvodnje materijala pedesetih pa sve do 2015. godine, proizvedeno je više od 8,3 milijarde tona plastičnog otpada, pokazalo je istraživanje sa Univerziteta u Džordžiji i Kaliforniji.
Ta statistika nije iznenađujuća za Mikelu Drakman.
Ona je provela mnogo vremena proučavajući sve što bacamo, kao osnivačica Grejperota, britanskog start-apa koji je stvorio sistem vještačke inteligencije za analizu pogona za preradu otpada i reciklažu.
„U jednom danu kroz jedno postrojenje proći će bukvalno planina otpada, ali ono što je veoma šokantno i iznenađujuće je da to nikada ne prestaje”, kaže ona.
“Nema odmora za otpad, on samo nastavlja da pristiže”
Grejperot je postavio kamere iznad pokretnih traka oko 50 pogona za preradu i reciklažu otpada u Evropi, koristeći softver vještačke inteligencije za analizu onoga što prolazi kroz njih u realnom vremenu.
Tehnologija vještačke inteligencije je ostvarila ogroman napredak protekle godine, a njena sposobnost da obrađuje sliku je sada veoma sofisticirana.
Međutim, Drakman kaže da je i dalje veoma teško obučiti sistem da prepoznaje otpad.
„Proizvod kao što je limenka koka-kole, jednom kad uđe u kantu, će se zgužvati, spljoštiti i zaprljati, što problem čini mnogo složenijim sa stanovišta vještačke inteligencije.”
Grejperotovi sistemi sada prate 32 milijarde otpadnih predmeta godišnje, a firma je izgradila ogromnu digitalnu mapu otpada.
Te informacije mogu da iskoriste sistemi odlaganja otpada kako bi postali operativno efikasniji, ali može i šire da se primijeni.
(BBC)
