Grke, čija zemlja pokušava da se izbori sa ekonomskim reformama i pregovorima o otplati duga, mnogi evropski mediji i političari optužuju za lenjost i koristoljublje, ali statistički podaci ne podržavaju te stereotipe, navodi Bi-Bi-Si (BBC).
Čelnik Evrogrupe Jeron Dajšelblum i njemački ministar finansija Volfgang Šojble stvorili su svojim oštrim komentarima utisak da novi levičarski lideri Grčke nisu spremni da snose svoj dio tereta, a njemački tabloid Bild nedavno je pokrenuo kampanju protiv sporazuma s Grčkom pod motom “Nema više milijardi za pohlepne Grke”.
Preduzetnik iz Atine Jorgos Kolijas smatra da je reagovanje zemalja EU na pokušaj Grčke da ponovo pregovara o dugu bilo “predvidljivo”.
“Veoma je lako, ali isto toliko i pogrešno, koristiti za Grke stereotipe poput “lijenji” i “koristoljubivi”, a taj trend se vidi i u pokušajima karikiranja grčkog ministra finansija (Janisa Varufakisa), i to ne njegovih predloga, već njega lično”, kaže Kolijas.
Sličan jezik mogao se čuti još 2010. godine, kada je švedski ministar finansija Anders Borg rekao da Šveđani i drugi poreski obveznici ne bi trebalo da plaćaju umjesto Grka, koji, kako je kazao, idu u penziju čim napune 40 godina.
Podaci Eurostata iz 2012. godine, međutim, pokazuju da prosječan Grk dobija prvu penziju kada navrši 57,8 godina, što je nepunih godinu i po dana prije starosnog proseka u EU, koji iznosi 59,1 godinu.
Prosječan Slovenac odlazi u penziju sa 56,6 godina; u Italiji je ta granica 58; u Velikoj Britaniji 58,3; u Francuskoj 58,9; u Njemačkoj 61,1; a u Švedskoj, koja je na prvom mjestu, 63,6.
Kada je riječ o troškovima Grčke za isplatu penzija, podaci Eurostata pokazuju da ta zemlja jeste na prvom mjestu u Evropi po procentu BDP koji odlazi u te svrhe.
“Vol strit džornal” je, međutim, prošlog mjeseca te podatke uporedio s brojem građana starijih od 65 godina u svakoj evropskoj zemlji i došao do drugačijeg zaključka.
Američki dnevnik je ustanovio da su troškovi po glavi stanovnika u Grčkoj niži od evropskog prosjeka i daleko iza onih u Njemačkoj, Irskoj i Italiji, između ostalih.
Istovremeno, podaci Organizacije za ekonomsku saradnju i razvoj pokazuju da su Grci veoma vrijedni i da imaju najduže radno vrijeme u Evropi – 42 sata nedeljno, u poređenju sa evropskim prosjekom od 37,2.
U Portugaliji, ta brojka iznosi 39,3 sata; u Španiji 38; u Francuskoj 37,5; u Italiji 36,9; u Britaniji 36,5; u Irskoj 35,4; u Njemačkoj 35,3; a u Holandiji svega 30 sati nedeljno.
Stručnjaci to tumače manjom efikasnošću, kao i prirodom radnih mjesta u Grčkoj, gdje se veliki broj ljudi bavi poljoprivredom, ugostiteljstvom ili turizmom.
Činjenica je, međutim, da Grčka ima i manje prazničnih dana od Njemačke, Francuske ili Švedske.
BBC primjećuje i da lenjost u prošlosti nije pripisivana Grcima.
Sredinom 19. vijeka, Britanci su Njemce opisivali kao “tupave i teške ljude”, podsjeća ekonomista Univerziteta Kembridž Ha-džun Čang.
On navodi da je i autorka “Frankenštajna” Meri Šeli posle jedne svađe sa svojim kočijašem napisala da “Njemci nikada ne žure”.
