„Spirala susreta” autorskog tima iz Argentine izabrana je za najbolje idejno arhitektonsko rješenje za rekonstrukciju nekadašnje robne kuće „Podgoričanka”.
Žiri za dodjelu nagrade odlučio je da je rad Argentinaca najbolji među 52 pristigla rada na međunarodnom konkursu za idejno arhitektonsko rješenje adaptivne prenamjene nekadašnje robne kuće „Podgoričanka”, piše Dan.
Druga nagrada dodijeljena je radu autorke Aleksandre Kozlovske iz Poljske, a treća radu tročlanog tima iz Turske kojeg čine Cihan Sevindik, Siddik Guvendi i Senem Mustak Sevindik.
“Spirala susreta” osvojila je novčanu nagradu od 25 hiljada eura, drugorangirani rad 12 hiljada eura, dok će trećerangirani dobiti novčanu nagradu od šest hiljada eura.
„Ono što je definisano kroz konkursni zadatak je na neki način materijalizovano i drago mi je što projekat rekonstrukcije “Podgoričanke” odlično napreduje. Bilo je potrebno dosta truda i rada kako bismo došli u ovu fazu, ali vjerujem da je ovo jedan od ljepših poklona koji je naš grad mogao da dobije. Od jednog zapuštenog objekta, centar grada dobiće prostor orjentisan ka lokalnoj zajednici i potrebama naših sugrađana, ali i svih posjetilaca“, saopštila je za Dan Duška Mačić, glavna gradska arhitektica.
Ona je podsjetila da je objekat nekadašnje robne kuće van upotrebe više od deset godina. Poručuje da su veoma zadovoljni nagrađenim idejnim rješenjem.
„U narednoj fazi projekta bavićemo se detaljima koji će osigurati da zgrada bude u potpunosti prilagođena za odživu upotrebu. Svakako, ostaćemo posvećeni onome što smo definisali kao glavni cilj, a to je očuvanje istorijske vrijednosti i kulturnog značaja u smislu urbane memorije grada na način da se objekat robne kuće sačuva kroz prenamjenu u fleksibilan radni prostor, ali i kao centar za društvene i kulturne događaje. Kreativni centar služiće kao platforma za povezivanje ljudskog potencijala Podgorice, sa sadržajima koji podstiču pokretanje aktivnosti na svim nivoima“, kazala je Mačić.
Kako je zgrada smještena u centru grada, navodi ona, “Spirala susreta” predstavlja posvećenost Podgorice urbanoj obnovi uz prihvatanje vizije grada usmjerene ka kulturi, inovaciji i revitalizaciji centra grada.
Strateški transparentna i otvorena
„Imajući u vidu lokaciju i njegovo dugo trajanje u kolektivnoj memoriji grada, odlučili smo da ga sačuvamo kroz prenamjenu i uvođenje novih sadržaja. Kroz projekat pažljivo su usklađene potrebe zajednice, sa principima održive obnove, stvarajući sirovu i nedovršenu estetiku koja nije površna, već duboko ukorijenjena u programske i arhitektonske elemente projekta. Ovaj pristup uspješno stavlja akcenat na smisao u arhitekturi, postavljajući okvir koji poziva na aktivno učešće građana umjesto pasivnog posmatranja“, piše u obrazloženju petočlanog žirija u sastavu Aleksander Vujović (SUPA), Dijana Vučinić (DVARP), Frane Šesnić (ZICER), Slobodan Radoman (RADDAR) i Duška Mačić, glavna gradska arhitektica Glavnog grada.
Metod adaptivne ponovne upotrebe daje prednost fleksibilnim, programski orijentisanim prostorima koji podstiču kontinuirano korištenje, orjentisano na lokalnu zajednicu, transformišući zgradu robne kuće od statičnog obilježja grada u dinamičnog učesnika u gradskom životu, pozivajući posjetioce da uđu, istraže i aktivno se uključe, piše u obrazloženju žirija.
„Strateški transparentna i otvorena, zgrada poziva građane i posjetioce da se popnu uz spiralu koja pruža sadržaj i motiviše posjetioce da učestvuju u programu koji je pristupačan i inovativan, naglašavajući osjećaj zajedništva i povezanosti. Spirala postaje mjesto susreta, biblioteka, auditorijum, kancelarija“, navodi se u obrazloženju žirija, piše Dan.
Od NAMA-e do “Podgoričanke”
Zgrada Robne kuće NAMA izgrađena je 1949. godine na Trgu Ivana Milutinovića, današnjem Trgu Republike, a odlukom Narodnog odbora Opštine Titograd iz 1957. godine ustupljena je na upravljanje zagrebačkom trgovačkom preduzeću NAMA – Narodni magazin, jednom od najvećih lanaca robnih kuća u vrijeme SFR Jugoslavije.
Bila je među prvim izgrađenim zgradama u Titogradu nakon Drugog svjetskog rata, zajedno sa zgradama duž nekadašnjeg Bulevara Nemanjina obala i nekoliko stambenih zgrada u Novoj varoši. Prvobitna osnova imala je oblik latiničnog slova “L” koja je jednim krakom izlazila na današnju Ulicu Slobode, a drugim na Ulicu Novaka Miloševa.
Robna kuća je bila pod upravom trgovinskog preduzeća Titograd sve do 1970. godine kada pripada lancu Robnih kuća “Beograd” pa otud, dobila i nadimak “Beograđanka”. Robna kuća “Beograd” suočila se sa problemima i 1998. djelatnost preduzeća je zaustavljena, nakon čega je u februaru 1999. godine osnovano akcionarsko preduzeće “Podgoričanka”.
Izvor i foto: Dan
