Sreća se zaista može kupiti novcem, ali postoji granica od 75.000 dolara godišnje koja, kada se pređe, pretvara sreću u trku za bogatstvom, pokazalo je nedavno američko istraživanje.

Kada se pređe ovaj prag od 75.000 dolara ili 56.000 eura, trka za većim bogatstvom udaljava nas sve više od stvari koje nas zaista čine srećnim: od harmoničnog odnosa sa voljenim osobama i prijateljima i ličnog razvoja.

Istraživanje, predstavljeno Američkom udruženju psihologa, otkriva da nam sreću donose umjerenost i odupiranje materijalizmu.

Autor studije dr Miriam Tatzel, sa Njujorškog državnog Univerziteta, kaže: “Emotivno blagostanje raste sa prihodima, ali nema napretka kada godišnja primanja premaše 75.000 dolara”.

“Društvo u kojem pojedinci predstavljaju predmet divljenja zato što su basnoslovno bogati postavlja standard uspjeha koji je neostvariv i navodi nas da se svim silama trudimo da ga dosegnemo, tako što ćemo više raditi i više trošiti”, objasnila je ona, a prenosi Telegraf.

“Obuzdavanje potrošačke privrede kao i smanjenje rada i potrošnje pozitivno utiču na okolinu i ljude”, istakla je američka naučnica.

Pozitivna psihologija ili proučavanje sreće, blagostanja i kvaliteta života, nude odgovore na pitanje šta zaista potrošače čini srećnim.

Neka ranija istraživanja ukazala su da osnovne ljudske potrebe čine sposobnost, autonomnost, pozitivni odnosi, prihvatanje sebe i lični razvoj.

Umjesto da ispunjava ove potrebe, trka za novcem i posjedovanjem odvaja nas od aktivnosti koje nas lično više ispunjavaju i od društvenih veza.

Ljudske potrebe eskaliraju kada nam dosadi ono što imamo i poželimo nešto drugo, što dovodi do još veće potrošnje, kazala je dr Tatzel.

“Što je jaz između onog što želimo i onog što imamo veći, to je veće i nezadovoljstvo. Manje materijalizma znači više sreće”, dodala je ona.

Štedljivi ljudi su generalno zadovoljniji svojim životom. To može biti s toga što izbjegavaju negativne posljedice pretjeranog trošenja i upadanja u dugove, navela je Tatzel, ističući da ljudi više vole da nešto rade nego da nešto posjeduju.

Iskustva žive u našem sjećanju, a to je nešto što se ničim ne može mjeriti, a možemo da podijelimo sa drugima i to bez većeg troška, zaključila je ona.