Procjenjuje se da u Kini ima preko 60 miliona stanova bez stanara u oko 200 “fantomskih” gradova u 12 različitih provincija.
Kako prenosi kanadski list Pres, zvaničnih podataka o broju nenaseljenih stanova u kineskim “fantomskim” gradovima ili u potpuno praznim kvartovima udaljenim od centra grada – nema.
“Tokom krize 2008, kada je drastično opao izvoz, težište pažnje centralne kineske vlade je preusmereno na razvoj unutrašnjosti zemlje”, objašnjavaju analitičari konsultantske kuće Stratfor global intelidžens.
“Kineska vlada je tada imala jedan jedini prioritet – uposliti radnike koji su otpušteni iz fabrika. Najbolji način za to je bilo investiranje u izgradnju stambenih zgrada u kojima niko nikada neće živjeti”, tvrde Stratforovi analitičari.
[widgets_on_pages id=”Baner”]
Tokom nekoliko kriznih godina, u Kini je izgrađeno na milione novih stanova u regijama u kojima se ne pamti takav intenzitet urbanizacije.
U velikom broju slučajeva, ti novi gradovi zajedno sa pratećom infrastrukturom izgrađeni su zahvaljući bankarskom sistemu iz sjenke, u kome kreditne manipulacije nisu nikakva rijetkost.
Još jedna učestala tendencija prisutna je u posljednje vrijeme u Kini, a to je, kako piše kanadski list, izgradnja replika poznatih svjetskih gradova. Međutim, i oni su postali “gradovi duhova”.
Kineska vlada podržava izgradnji sve većeg broja gradova koji su urbanističke i arhitektonske replike globalno poznatih evropskih metropola, kao što su Pariz i London.
Iako su atraktivni, zbog visokih cijena nekretnina i oni su postali “gradovi duhova”.
“Mali Pariz”, sagrađen u Tijandučengu u provinciji Šangaj, samo je jedan u nizu kineskih “gradova duhova”, koji otkrivaju ozbiljan problem “balona” nekretnina, budući da im je cijena za kratko vrijeme dosegla vrtoglave visine, a sada naglo pada sve niže.
Populacija Tijandučenga broji dvije hiljade ljudi, mada bi grad mogao da primi i 100.000 stanovnika. Uzrok nenaseljenosti leži u tome što samo rijetki mogu da priušte stanovanje u ovom gradu-replici. Većinu francuskih apartmana sada naseljavaju radnici koji rade na izgradnji naselja.
Pomama za gradnjom gradova-replika leži u pospješivanje bruto društvenog proizvoda i promociji pozitivnih aspekata života, a zvanični Peking ove gradove koristi u marketinške svrhe, navodi kanadski Pres.
Sličnan projekat, vrijedan 940 miliona dolara, koji je finansirao jedan od lokalnih tajkuna, pojavio se i u kineskoj provinciji Guangdong. Tamo je sagrađena idealna replika Halštata, koji godišnje posjeti preko 80.000 turista.
Meta arhitekata su bogati Kinezi sa rafiniranim, evropskim ukusom.
Nedaleko od Pariza i Halštata nalazi se i “polovni” London. Ovaj grad otvoren je 2006, a replika je toliko vjerna da su neki vlasnici engleskih pabova tužili kineske graditelje za krađu intelektualne svojine. Centar grada podsjeća na istorijski tematski park, sa kućama u stilu engleske dinastije Tudor, ulicama sa tipičnim engleskim nazivima, i crvenim telefonskim govornicama, karakterističnim za urbani pejsaž Londona.
Iako je nekada potražnja za nekretninama u ovom gradu bila veća nego u pseudo-Parizu, kineski London je danas takođe “grad duhova”.
Kineski analitičari, međutim, ističu da treba imati na umu da u Kini trenutno tek 50 odsto populacije živi u gradovima, i da će ubrzani proces urbanizacije popuniti i ove za sada nenaseljene gradove “fantome”.
