Sve su češće priče o rasprostranjenosti takozvane industrijske, korporativne ali i individualne špijunaže u Crnoj Gori. Pojedini mediji pišu da neke velike kompanije, između ostalog i neke iz bankarskog sektora, posjeduju sofisticirane softvere koji mogu da prisluškuju telefonske i internet komunikacije.

Stručnjak za telekomunikacije Predrag Boljević kaže da industrijske odnosno korporativne špijunaže u Crnoj Gori nema.

Pojedini mediji objavili su da neke velike kompanije među kojima i neke banke prisluškuju razgovore svojih konkurenata u šta Boljević ne vjeruje.

“Nije mi poznato da neka banka u Crnoj Gori ima bilo šta od toga, tako da neka banka može da prisluškuje vjerovatno telefonske razgovore koji se obavljaju u njenoj lokalnoj telefosnskoj i internet mreži. No u Crnoj Gori teško da može da se pristupi mreži nekog od provajdera“, rekao je Boljević za Radio Antena M.

On ističe da je za takva prisluškivanja potreban poseban hardver ili pristup određenoj telefonskoj centrali.

Radenko Lacmanović iz Agencije za zaštitu ličnih podataka kaže da se tim povodom agenciji niko do sada nije obratio:

“Ni od građana niti od privrednih društava niko nam se nije tim povodom obratio. U svakom slučaju Agencija bi po takvim prijavama reagovala, izvršila nadzor i utvrdila činjenično stanje”, rekao je on za Radio Antena M.

Lacmanović ističe da je u sferi napretka komunikacionih tehnologija to nije nemoguće, no ukoliko bi se to ispostavilo kao tačno značilo bi da se Zakon krši. Uslijedile bi i nemale kazne, kaže Lacmanović. Upitan može li Agencija kontrolisati ima li prisluškivanja, Lacmanović odgovara da vjerovatno može.

“Znate i sami da su to dosta složene kontrole koje bi zahtjevale dosta vremena i poznavanje te oblasti. Ja ipak vjerujem da bi ljudi u Agenciji iako sa skromnim kadrovskim kapacitetima mogli bi da tako nešto provjere i utvrde činjenično stanje”, naglasio je on.

Boljević kaže da je jasno da opreme na tržištu ima, te da je realna mogućnost da postoje pojedinačna prisluškivanja.

Ističe da ozbiljna oprema za prisluškivanje košta oko 30 do 40 hiljada eura. Prema njegovim riječima, ima i znatno jeftinijih načina prisluškivanja.

“Ima i uređaja od nekih dvadesetak eura, koji rade na GSM znači koristi se kartica, stavi se u mali uredjaj i ubaci se nekome u stan, automobil ili gdje već hoćete. Ako se poveže na njegovo napajanje može da se prisluškuje dovijeka, a ako je na baterije onda traje možda nekoliko sati. E tako može i neko npr. iz Njemačke da prisluškuje nekoga u Crnoj Gori”, zaključio je on.

Čini se da do raznih sredstava za prisluškivanje nije teško doći u Crnoj Gori jer se reklamiraju i prodaju na raznim web sajtovima.