Među stanovnicima zemalja G20, Rusi najviše troše na hranu pa tek, potom, na alkohol, Amerikanci su rekorderi po izdacima za zdravstvo, Saudijci daju desetinu plate za namještaj, a u Južnoj Koreji su šampioni po izdvajanjima za obrazovanje. U poređenju sa njima, stanovnici EU predvode u troškarenju po restoranima, najskuplji krov nad glavom plaćaju Danci, na zdravlje najviše troše Njemci, Litvanci na alkohol i duvan, a Grci su na čelu EU po potrošnji za obrazovanje.
Da li postoji bliska veza između nacionalnosti i toga na šta su građani spremni da potroše najveći dio dohotka? Ovo pitanje postavljaju novinari časopisa „The Economist“, nakon što su analizirali podatke Eurostata pod naslovom „Evropska unija u svijetu”.
U odjeljku posvećenom potrošnji domaćinstava, Eurostat je objavio detaljne podatke o neto godišnjoj potrošnji u svih 28 članica ponaosob, dok je potrošnju dohotka na nivou EU poredio sa onom u zemljama članicama G20. Potrošnja dohotka posmatrana je po 11 kriterijuma, uključujući izdatke za stanovanje, komunalije, liječenje ali i rekreaciju, zabavu, komunikaciju i obrazovanje.
Kada se u dolarima porede evropski i novčanici „marke“ G20, odnosno kolika je visina raspoloživog dohotka, prosjek EU 28 je oko 17 hiljada dolara po članu domaćinstva, uz napomenu da u siromašnijim članicama, poput Litvanije, raspoloživi dohodak ne prelazi 8 500 dolara per capita. To je skoro četiri puta manje od prosječnog dohotka kojim raspolažu stanovnici SAD (33 500 dolara), ali više nego u Rusiji, gdje je taj iznos oko 6000 dolara po članu domaćinstva, koliko iznose i prosečna mjesečna primanja čim se pređe granica Sjedinjenih Država, odnosno u Meksiku.
Kome cvetaju ruže u pustinji?
Šta su prioriteti u potrošnji građana zemalja G20? Uprkos rasprostranjenom stereoptipu da žive „na votki“, Rusi najviše izdvoje za hranu, pa tek onda za alkohol i duvan. Amerikanci, htjeli ne htjeli, žive zdravije jer najviše novca moraju da potroše na zdravstvenu zaštitu na uštrb opijanja i duvana, dok Japanci – čak i uz tradicionalnu sklonost ka minimalizmu u kvadraturi i opremanju životnog prostora, nešto više od četvrtine dohotka izdvoje za stanarinu i komunalije. U Saudijskoj Arabiji proizvođačima namještaja cvjetaju ruže u pustinji, s obzirom na to da za njegovu nabavku građani u ovoj zemlji izdvajaju desetinu mjesečnog prihoda. Istih 10 odsto Australijanci izdvajaju za rekreaciju, dok su građani Južne Koreje, izgleda, najpametniji: oni na obrazovanje troše 6,7 odsto raspoloživog mjesečnog dohotka, što je najviše procentualno učešće među svim članicama G20.
I pored političkih, ekonomskih i kulturoloških razlika, zajedničko svima u G20 je da im najveći dio mjesečnog dohotka „pojedu“ troškovi stanarine, komunalija i goriva. Na drugom mjestu su izdaci za hranu, koji prosječan ruski dohodak opterećuju sa rekordnih 30,7 odsto, a indijski za tek koji procentni poen manje. Prevoz kao značajan trošak za domaćinstvo važna je potrošačka stavka u Meksiku, Indiji i Kanadi, dok se „šampionski“ prosječan dohodak u SAD ubrzano topi i na samu pomen zdravstvene zaštite, za koju Amerikanci izdvajaju rekordnih 20,9 odsto. Građani zemalja EU28, zato, kada pokriju troškove stanovanja, prevoza i rekreacije, najviše vole da odu u restoran – i za to svakoga mjeseca potroše 8,2 odsto dohotka, po čemu su ubjedljivo vodeći na ovoj statističkoj listi.
Da li je bolje biti pijan nego obrazovan Evropljanin?
Kada se potrošnja EU28 posmatra na nivou zemalja članica, krov nad glavom najskuplje plaćaju Danci, koji izdvajaju 30,2 odsto dohotka za stanarinu, dok ih gotovo u stopu slijede Francuzi i Njemci. Na pitanje šta bi moglo da bude zajedničko Bugarima, Britancima i Litvancima, tačan odgovor je da građani u sve tri zemlje troše oko 15 odsto prihoda na prevoz. Riješena je i misterija oko toga ko najviše jede u restoranima – to su Maltežani, koji tako mjesečno potroše 17,9 odsto dohotka, a upkos prisilnoj štednji slede ih Španci i Grci, koji u restoranima ostavljaju 15 odsto mjesečne zarade.
Ako se uobičajeno visoka potrošnja na stanarinu, komunalije i hranu u Evropskoj uniji stavi na stranu, visina udjela dohotka koji se troši na ostale životne potrebe daleko je ujednačenija. U svih 28 članica EU, uglavnom se troši isti procenat dohotka na opremanje kuća i stanova, odjeću i obuću i na zdravstvenu zaštitu (prema visini izdvajanja odskače samo Njemačka sa 5,2 odsto, dok Britanci u te svrhe troše simboličnih 1,5 odsto). Litvanija, međutim, drži neslavan rekord u potrošnji na alkohol i duvan (7,2 odsto dohotka), dok istovremeno njeni građani najmanje izdvajaju za obrazovanje među svim članicama EU – tek 0,5 odsto. Grci za obrazovanje izdvajaju četiri puta više i po tim izdacima su evropski prvaci. Imajući u vidu da su upravo oni, a ne Litvanci, gorući ekonomski problem u Evropskoj uniji, nameće se pitanje da li nešto nije u redu sa grčkim obrazovanjem ili sa tvrdnjom da je profit u savremenoj ekonomiji isključivo zasnovan na znanju?
Izvor: The Economist
Preuzeto sa Biznis i Finansije
