Svih pet trenutno najdužih redovnih putničkih letova obavljaju širokotrupni avioni najnovije generacije, Airbus A350 i Boeing 787. Danas najduži redovni komercijalni let obavlja Singapore Airlines između Njujorka (JFK) i Singapura (SIN). Let ima oznaku SQ24 i obavlja se avionom A350-900ULR (Ultra Long Range). Spaja udaljenost od 15.349 km i ima blok vreme od 18 sati i 50 minuta. Polijeće u 22:30 iz Njujorka (JFK), a slijeće u Singapur (SIN) u 05:20. Prema podacima sa servisa za praćenje letova Flightradar24SQ23 ima prosječno vrijeme leta od 18 sati i 13 minuta, dok let iz Singapura, SQ24, ima prosečno vrijeme leta od 18 sati i 12 minuta.
A350 po polijetanju iz Singapura leti na sjeveroistok preko Južnog kineskog mora, pored Tajvana, preko Japana, Beringovog mora, Aljaske, Kanade, prelijeće između Toronta i Otave i južno do Njujorka (JFK).
Singapurska avio-kompanija drži i drugo mesto na “top 5” listi najdužih letova i to sa letom koji je kraći za samo pet kilometara od prvoplasiranog. SQ21 Njuvark (EWR) – Singapur (SIN) takođe obavljaju avioni Airbus A350-900ULR koji prelaze udaljenost od 15.344 km, ima blok vrijeme od 18 sati i 45 minuta, i polazi u 10:00 iz Newark-a (EWR), a stiže u Singapur (SIN) u 17:10.
Trenutno najduži let koji obavlja jedna komercijalna avio-kompanija u prosjeku traje čak 94 puta duže od najkraćeg, koji traje prosječno dvanaest minuta i to između Brazavila (BZV) i Kinšase (FIH) koji su udaljeni 26 kilometara.
Za nešto više od 120 godina koliko je prošlo od istorijskog leta braće Rajt, ljudska civilizacija i avijacija toliko su napredovale da trajanje tog prvog leta od 12 sekundi i preletenih 36 metara zvuči skoro pa groteskno: To je danas dužina ili raspon krila putničkog aviona za srednje linije poput Airbus A320 ili Boeing 737 a duplo manje od najdužih Boeinga 777 ili A350.
Jedna od prekretnica u istoriji avijacije bila je 1927. godine kada je američki avijatičar Čarls Lindberg postao prvi pilot koji je preletio Atlantik bez zaustavljanja. Njegov let od Njujorka do Pariza, dug 5.800 kilometara i sa trajanjem od 33 i po sata, bio je revolucionaran podvig koji je pokazao da su interkontinentalni letovi mogući i na taj način otvorio vrata za komercijalnu avijaciju.
U periodu između dva svjetska rata, najduže letove obavljali su veliki putnički hidroavioni, odnosno “leteći čamci” kako su ih tada nazivali. Jedna od njihovih prednosti bila je to što im nije bila potrebna aerodromska infrastruktura, već bi jednostavno sletjeli u blizini postojeće luke.
Prvi redovni komercijalni transatlantski let obavio je Pan American Boeing B-314 Clipper sa 22 putnika između njujorške luke Port Washington i Azora , preletivši 3.800 kilometara za 15 sati.
Posle Drugog svetskog rata, komercijalna avijacija je doživjela procvat. Prije nego što će avioni na mlazni pogon zagospodariti nebom, pojavio se Lockheed L-1649A Starliner, poslednja varijanta čuvenog Super Constellation, najnapredniji avion sa klipnim motorima tog vremena i slobodno možemo reći jedna od ikona avijacije.
Pretposlednjeg dana septembra 1957. godine, Trans World Airlines (TWA) je upravo ovim avionom obavio inauguralni let na ruti dugoj 8.780 kilometara od Los Anđelesa (LAX) do londonskog aerodroma Hitrou (LHR).
Let je trajao 18 sati i 32 minuta, obilježivši važnu prekretnicu u istoriji avijacije i demonstrirajući sposobnost aviona da pređe velike distance uz – za to vrijeme – vrhunsku efikasnost.
Samo dva dana kasnije, na povratnom letu TWA801 od Londona do San Franciska (SFO), zahvaljujući jakom čeonom vetru, Starliner je ostao u vazduhu i za današnje prilike više nego respektabilnih 23 sata i 19 minuta. Sjutradan, 3. oktobra oboren je još jedan rekord: Isti tip aviona leteo je 9.001 km od San Franciska do Pariza (ORY). Razvoj mlaznih motora omogućio je duže i brže letove. Avioni kao što su Boeing 707 i Douglas DC-8 omogućili su letove preko Atlantika i Pacifika uz mnogo veću udobnost i brzinu nego ikada prije. Godine 1958., Pan American World Airways uveo je prvu redovnu transatlantsku mlaznu uslugu, skraćujući vrijeme putovanja između New Yorka (JFK) i Londona (LHR) na manje od osam sati. A onda su se pojavili Boeing 747 , Džambo džet ili Kraljica neba i bukvalno smanjili svijet. Ovaj avion, koji je mogao da preveze preko 500 putnika, omogućio je duže letove sa više putnika nego ikada ranije.
Za ultraduge letove napravljena je posebna verzija Boeinga 747SP (Special Performance) , znatno kraća i sa manje putničkih sjedišta od ostalih B747 .
Qantas je 1989. godine započeo sa obavljanjem letova između Londona (LHR) i Sidneja (SYD) avionom Boeing 747-400. Let, koji je prelazio preko 18.000 kilometara uz tehničko slijetanje u Singapuru (SIN), trajao je oko 20 sati i pokazao sposobnost aviona da pređe velike distance sa većim brojem putnika, čineći svijet manjim i povezanijim. Ulaskom u novi milenijum, tehnološki napredak omogućio je razvoj aviona sa još većim dometom i efikasnošću. Boeing 747 koji je smanjio svijet polako je svoje kraljevstvo prepustio modernijim i još efikasnijim avionima poput prvo Boeinga 777, a potom i Airbusa A350 i Boeing Dreamlinera.
Još dalje i još udobnije
Budućnost avijacije obećava još duže letove sa još većom udobnošću i efikasnošću. Qantasov Project Sunrise (Projekat Svitanje), prvobitno planiran za 2025. godinu, ima za cilj da uvede direktne letove iz Sidneja (SYD) i Melburna (MEL) do Londona (LHR) i Njujorka (JFK), koristeći Airbus A350-1000.
Qantas je za ove ultra duge letove naručio dvanaest aviona A350-1000, ali je zbog potrebe da se avionu obezbijedi što veći dolet, Airbus je projektovao novi dodatni centralni rezervoar za gorivo.
Očekuje se da će ovi letovi trajati oko 20 sati , što ih čini najdužim komercijalnim letovima ikada.
Izvor Aero.rs
