Drevni gradovi Samarkand, Baku, Taškent i Buhara ponovo bude maštu jer Kina započinje najveći ekonomski i infrastrukturni projekat ikada viđen – Novi put svile.
Projekat za cilj ima ništa manje nego revolucionarnu promjenu ekonomske mape svijeta. Istovremeno, mnogi ga vide i kao ispaljeni metak u bici Istoka i Zapada za dominaciju u Evroaziji.
Ambicioznom vizijom predviđeno je vaskrenje drevnog Puta svile kao modernog putnog, trgovinskog i ekonomskog koridora od Šangaja do Berlina. “Put” bi prolazio kroz Kinu, Mongoliju, Rusiju, Bjelorusiju, Poljsku i Njemačku, ukupnom dužinom od oko 13.000 kilometara, stvarajući ekonomsku zonu koja se prostore preko trećine obima Zemlje.
Planom je obuhvaćena izgradnja brzih pruga, puteva i autoputeva, mreža za prenos i distribuciju energije i mreža optičkih kablova. Gradovi i luke duž ove rute zabilježiće ekonomski razvoj.
Podjednako bitan dio ovog plana je i “Morski put svile”, jednako ambiciozan kao i suvozemni, koji bi povezivao Kinu sa Persijskim zalivom i Sredozemnim morem kroz centralnu Aziju i Indijski okean.
Najveći svjetski ekonomski koridor
Kada bude završen, poput Puta svile i on će povezivati tri kontinenta: Aziju, Evropu i Afriku. Lanac infrastrukturnih projekata stvoriće najveći svjetski ekonomski koridor, koji pokriva populaciju od 4,4 milijarde ljudi i ekonomije vrijedne ukupno 21 biliona (21.000 milijardi) dolara.
Ideju o Novom putu svile prvi put je 2013. pomenuo Si Đinping, predsjednik Kine. On je naredne godine, u okviru plana za finansiranje tog projekta, objavio pokretanje Azijske međunarodne infrastrukturne banke (AIIB), u koju Kina ulaže 47 milijardi dolara.
Za osnivače se do sada prijavilo 58 država svijeta, među kojima 12 članica NATO. Pored toga, Kina planira da upumpa najmanje 62 milijarde dolara u tri svoje banke kako bi potpomogla projekat Novog puta svile.
Amerika isključena
SAD su, nakon propalih pokušaja da saveznike ubijede da sa Kinom ne osnivaju AIIB, sada promijenile kurs i tvrde da su oduvjek podržavale ovaj projekat, iako je javna tajna da su mu se protivile. Ako je suditi po novom američkom planu Trans-pacifičkog partnerstva, koji dvije pacifičke sile Rusiju i Kine ni ne pominje, učešće SAD u projektu koji vodi Peking je teško zamisliti, a otpor je gotovo izvjestan.
Očekuje se da će za projekat Novog puta svile biti potrebne decenije, a da će troškovi narasti na stotine, ako ne i hiljade milijardi dolara. Skoro je nepojmljivo šta će to značiti za svjetsku ekonomiju i trgovinu.
Drevni Put svile uvećao je obim trgovine širom tada poznatog svijeta, ali je donio i više od trgovine – razmjenu znanja, učenja, otkrića i kulture. Pored svile, začina i nakita, najvažnija stvar koju je Marko Polo donio iz Kine bila je čuvena nautička mapa svijeta koja je bila osnov za otkrića Kristofora Kolumba koja su uslijedila.
